Hegel'e göre din, insanı rahatsız edici hallerden uzaklaştıran hissi bir tecrübenin neticesidir. Tanrı, insanın kendini farketmesinin abartılmış halidir. Tanrı, yüceltilmiş insandır. Herhangi bir özel çalışma yapmamış olmakla birlikte Marx'ın dinlere Hegel'ci diyalektik tarihi süreç perspektifinden baktığı bilinmektedir.
Dini, insanın tabiattan kopuş sürecinin başlangıcı ile başlatır. Din insanın zayıflığını yansıtır ve afyondur. Capital'de işaret ettiği şekliyle Marx'ın dinlere bakış açısı tamamen tarihidir.
Sayfa 68Kitabı okudu
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.