Hayat bir zıtlıklar yumağıydı, yaşamak ve ölmek gibi. Ona anlam katan da buydu ve tıpkı bu akşam olduğu gibi bazen, bu kutupların arasında bir uyum oluştuğunda, tıpkı aynalar gibi birbirini yansıtmaya başlıyorlardı ama aradaki görüntüyü yakalamayı başaramazsak, o da sonsuzluğa karışıp gidiyordu.
Sayfa 322 - İnkılapKitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.