Öğretimde öfkeyi ve şiddeti kesin bir dille eleştirmiş, öğretim esnasında öfkelenenleri “öfkelendiğiniz zaman susun.” (İbn Hanbel, I, 239) telkiniyle uyarmış ve bu sayede insanları incitmekten ve öğrenme hususunda geri çekilmelerine sebep olmaktan kaçınmak gerektiğini vurgulamıştır.