Şuradan başlayayım; kitaba yorum yazanlar arasında birisi çıkıp Cemal Süreya'nın ''Denk Gelmeyenler'' şiir ile bitireyim demiş. Cemal Süreya'nın öyle bir şiiri yok, evet bütün şiirlerini okudum ve öyle bir şiiri yok. Ayrıca çok da kötü bir şiirmiş zaten. Kitap aslında başlarca beni çok heyecanlandırmıştı ama devamın benim için yavandı. 9 yıllık evli bir çiftin bir gece birbirlerine tamamen dürüst olmaya karar verme hikayeleri heyecan verici. Ancak çiftimiz tek tek belli olayları konuşmuyor, genel olarak 9 yıl boyunca birbirlerinden sakladıkları hisleri paylaşıyorlar. Örneğin adam başka kadınları arzuladığını, kadın da ilişkinin başlarındaki gibi romantik anlar yaşayacağı başka bir adam hayal ettiğini söylüyor. Yani bu dürüstlük hikayesinin artık günümüzde çok yaygınlaşan psikolojik gerilime çevrilmeden verilmesi, bu hikayenin arkasına evlilik kurumuna yönelik çok sert ve bence çok haklı eleştirilerin yerleştirilmesi güzel iş, ne var ki bir noktadan sonra kadın karakter adeta yok oluyor kitapta. Belki yazar erkek karaktere eleştirel bir misyonu yüklerken kadın karaktere geleneğin temsilcisi rolünü yüklemek istedi ama yine de bir noktadan sonra hikayeden kopuyor ve tamamen yazarın evlilik karşıtlığı üzerine manifestosunu okumaya başlıyorsunuz. Ben bir kitap okurken yazarın çok bağırmasını istemem. Yazar biraz gölgede kalsın, ne diyorsa alçak sesle usul usul kulağıma fısıldasın isterim illa bir şey diyecekse. Bu kitapta Bekir Yıldız çok bağırıyor benim için. Tabii kitabın 1972 yılında yazıldığını da unutmamak gerek. Dönemine göre bence çok ilerici bir sorgulama.

Evlilik ŞirketiBekir Yıldız · Cem Yayınları · 1973244 okunma

·

1 artı 1'leme

·

67 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.