PARK BENCH Park Bench, çizeri Chaubute yazarının ise sizin olduğunuz bir grafik roman, niye böyle diyorum çünkü Park Bench’te ne bir baloncuk ne bir diyalog ne de bir sözcük var. Chaubete kullandığı bu yöntemle yaşayacağınız deneyimi dikte etmek yerine tamamen size bırakıyor. Bu şekilde de hepimiz kendi deneyimlerimizden kendi zevklerimizden yola çıkarak “KENDİMİZE MAHSUS” bir eser yaratabiliriz. Ve bence bu eser için en önemli olan nokta da bu. Ben bu hikayeyi şu şekilde tamamladım: Hayatımızda hepimiz en az bir kez banka oturmuşuzdur. Belki bazı banklara daha fazla oturmuşuzdur. Bunu bilemem. Ama asla o banklara oturan tek biz olmadık. Biz gittikten sonra birileri geldi, oturdu, bir şeyler yaşadı ve gitti. Bu döngü kendini defalarca tekrarladı ve hala da tekrarlamaya devam ediyor. Biz ise bizim dışımızda yaşananlar hakkında çok az şey biliyoruz ve bazen diğer her şeyin varlığını unutuyoruz hatta bazen kendimiz hakkında da bazı şeyleri unutuyoruz: Karşımızdakilerin de “BİZİM GİBİ” birer birey olduklarını unutuyoruz (evsiz ve polis), hayatın koşuşturmacasından oturup dinlenip neyden zevk aldığımızı unutuyoruz (her sabah işe giden adam), bazen şükür etmeyi unutuyoruz (kaykaylı çocuk), bazen sevdiklerimizle bir keki paylaşmanın huzurunu unutuyoruz (yaşlı çift), yaşanan olumsuzluklarda oturup üzülmek yerine bakış açımızı değiştirip denemeyi unutuyoruz (çiçekle oturan adam), bazen bir sayfa kitap okumayı unutuyoruz…

The Park BenchChristophe Chaboute · ‎ Gallery 13; Illustrated edition · 20129 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Barış Yüzer