Bediüzzaman Said Nursî, imana hizmet konusundaki en küçük başarıyı bile büyük görür. Bir inançsızın inançsızlığında şüpheye düşmesi ve Acaba Allah var mı? diye düşünmesini dahi büyük bir rahmet olarak görür. Der ki: "Kardeşim, bilseniz ki, bir insanı mutlak küfürden meşkuk [şüpheli] küfre getirmek ne büyük bir rahmettir!"