479 syf.
9/10 puan verdi
~~~Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor~~~
Ne Hikmet bu yaşadıklarımız albayım, Sevgi mi, Bilge mi¿¿¿ seçilen isimlerin bile manidarlığı... yine çokça etkileyici dokunuşlar sunmuş hayata... Ben yine çok severek okudum Oğuz Atay'ı belki hayat içindeki düşünce ve duygu boşluğunun en güzel ifadesi olduğu için, hangi Hikmet diyerek oyunlar üzerinden verdiği "yoruldum" ifadesinde buluyorum kendi yorgunluğumu fakat asla "Tutunamamayı" değil...
Bu yorgunluk tutunamama olur mu zamanla bilemem fakat bir yerde o sıkışmışlık halindeki ikili ilişkiler çıkmazı belki de bize hangi Hikmet sorusunu getiriyor aklımıza. Kimse kendi rolünü ezberlememiş hayatta, kimse birşey bilmiyor, sustum!!! oyüzden tüm oyunları bozdum, sadece yapamadıklarımızdan pişmanlık duymalıyız, yaptıklarımız daha da acıtır zira bizi, al işte yine bir ikilem içine soktu beni¿ hangi durum acaba daha acıtır bizi... Kelimeler insana ihanet eder, insan kendine ihanet eder o kelimeler yüzünden...
Sen olduğun gibi yaşamak istiyorsun kafamda: Bir varlık kavram olarak çıkıyorsun karşıma. Yaşanırken düşünülmesi ve düşünürken yaşanması gereken bir mesele olmak istiyorsun, zihnimi ne çok kurcalıyorsun sürekli yaşanan ikilemlerle, kafamda oluşan benle, senle. Aslında kötü bir şey yapmıyorum, anlamaya çalışıyorum, işin içinden çıkamıyorum zira hayat, talimlere benzemiyor albayım...
Biz bu dünyaya seyretmeye, hayran olmaya gelmişiz. Takdir etmesini bilmek de bir meziyet, derlerdi büyüklerimiz bize. Biz de önümüze geleni beğenirdik: Tarih hocasını Herodot, felsefeciyi Eflâtun zannederdik. Bizim hocaların adı neden tarihe henüz geçmemiş diye hayıflanırdık; ortada bir haksızlık olduğunu düşünürdük. Bize göre herkes, âlim adamdı, sorgusuz sualsiz kabul ederdik zira herkesi, herşeyi. Aslında unutulmaması gerekenleri unutup, unutulması gerekenleri unutmadığımız hayatta, hücremizde yanlış hayallere sürüklenmiştik. Korkaklığımızı insanlık sanmıştık. Yalnızlığı da insanlık saymıştık..
Düşünmekten korkuyorum, yaşamaktan korkuyorum zira sonunda insanlık öldü. Denklemde bile x ve y değilseniz kimse uğramaz yanınıza, hayatta da öyle. Biz, her şeye hayret eden bir millet olduğumuz için albayım, sevinç ve şaşkınlıkla ellerimizi çırpıyoruz. Zaten biz her zaman alkışlarız. Begensek de, beğenmesek de, oyumuzu versek de, vermesek de, her şeyi oyun sandığımız için durmadan ellerimizi çırparız, tarihler değişir ki sonuçlar hiç değişmez, oyüzden hisler de sözler de, biçim değiştirerek girer sürekli hayatımıza...
Oğuz Atay okumak için bu kadar beklemeseydim keşke, yine mest oldum okurken Türk Edebiyatı'nın dehasını, benim için tek gerçek ikilemli duyguların ifadesidir zira, okumaya devam edeceğim tabiki de her boşluğumun içinde, iyi ki yazmış, iyi ki okuyorum***
··
5 artı 1'leme
·1.012 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.