Duygu, düşünce ve bunları anlatırken kullanılan imge ve dil zenginliği ayrı bir şey, içine birbiriyle alakasız binbir türlü baharatı koyduğun bir yemeğin sürpriz biçimde lezzetli olmasını beklemek başka bir şey. Anladığım kadarıyla Bay Salman birinci durumu hedefleyen ama ikincisine saplanmaktan kurtulamayan bir yazar. Beğenme arzusuyla okuduğum her kitabında aynı durumla karşılaştım. Okurken kitaplardaki zenginliği fark ediyorum ancak bu Gabo'nun, Fuentes'in, Faulkner'in kitaplarındakine benzer bir zenginlik değil. Daha ziyade sonradan görme Arap zenginlerinin evlerinin döşenme tarzını hatırlatan bir şey. Altın varaklı, kıvrımlı çizgili, kadife ve saten kumaşın irrite edici birleşimi gibi. Kitabın ilk 100 sayfası ve yazarın okuduğum diğer kitaplarını değerlendirdiğimde artık tarzını anladığım yazara şaşırmadığımı görmekten üzüntü duyuyorum. Gerçekten ama gerçekten beğenmek için okuyorum seni Salman. Keşke sen de şu dağınıklığını düzenlemek için accık çaba harcasan. Evet çok gömmüş olabilirim muhtemel yazmaya devam etsem daha da fena şeyler söyleyeceğim ancak kim haksız olduğumu iddia edebilir.

Soytarı ŞalimarSalman Rushdie · Can Yayınları · 202156 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

kruvasan