Kitap beni hayal kırıklığına uğrattı. Tevfik Fikret hakkında bir şeyler öğrenebileceğimi düşünmüştüm. Yazar daha çok Fikret üzerinden kitabı yazdığı dönemin politik eğilimlerini eleştiriyor. Tevfik Fikret' ten çok Atatürk' ten bahsediyor. Atatürk' ün Tevfik Fikret' e olan hayranlığı üzerinden konuyu ortak fikirlerine getirip, oradan da Fikret' le hiç ilgisi olmayan, Atatürk' le ilgili, bu kitapta olmaması gereken hikâyeler anlatıyor. Ancak ikinci yarıda Fikret' ten bahsediyor ki o da yüzeysel olarak ve sadece özel hayatından. Fikret' e yapılan, hakarete varan ağır eleştirilere cevap vermeye çalışmış. Tevfik Fikret hayattayken kendisi savunma ihtiyacı duymamış ama yazar, herhalde avukat olduğundan, bir duruşmadaymış gibi bu olumsuz eleştirilere cevap vermiş. Haluk Gerçeği' ne gelince; bir tür düşünceden, felsefeden bahsedeceğini ummuştum. Bir zihniyeti öğreneceğimi sanmıştım. Gerçek' ten tek kasıt oğlu Haluk' un Hristiyan oluşuyla ilgili. Kendince buna haklı sebepler göstermeye çalışmış. Haluk hakkında ki bazı ithamların doğru olmadığını ispatlamak ister gibi girmiş bölüme ancak biri hariç hepsi doğruymuş iddiaların. Tek yanlış bilgi çocuklarını Hristiyan olarak yetiştirmesi. Çünkü çocukları yokmuş. Ama bir kilise de baş rahip olarak görevli olduğuna göre, belki haberlerdeki çocuklardan kasıt kilisenin baktığı çocuklardır. Neyse; kitaptan Tevfik Fikret' in sanatçılığıyla ilgili bir şeyler öğrenmek mümkün değil. Ne edebiyatçılığı ne de ressamlığı üzerine. Hayal kırıklığı oldu bu kitap bende. Kitabın sonuna Tevfik Fikret' in yazar tarafından sadeleştirilmiş şiirleri eklenmiş. Şiirlerin orijinallerine de yer verilseydi daha iyi olurdu. Şiiri değiştirince, ne kadar doğru olursa olsun, güzelliği kalmıyor. Kısacası okumanızı tavsiye etmiyorum.
