Selâmun aleyküm...nasıl başlasam hangi cümleyi kursam karar veremiyorum kelimeler yetersiz kalır
BEN RABİA Kendi içime dönüp yaşamayı huy edindim diyor Rabia annemiz...
Okadar güzeldiki hiç bitmesin istedim ..Rabia annemizi anlatırken müslümanlığımızı sorgulatıyor...
Boyle bir teslimıyete AŞKA herkesin şahiit olması gerek....
Bir Rabia Yaşadı Aşka Düştü, Bir Daha da Rabia'yı Gören Olmadı...Cenneti ateşe verip cehennemi söndüren kadın dediler benim için; oysa ben Allah’ın rızasına perde olan şeyleri düşünmekten vazgeçin demiştim.”
bazı kimseler O'na kadın kıyafeti giymiş er diyorlardı hâlbuki Rabia kıyafeti ile ruhu ile hakiki bir kadındı. Kadınlığın hülasasıydı. Bir kadın iman ederse böyle etmeli, bir kadın kulluk edecekse böyle etmeli, bir kadın Allah'a yürüyecekse böyle yürümeli. Rabia halk içinde kadına, kadınlığa mani olan ne varsa bir bir yıkmış yerine olması gerekeni getirip misal olmuş kadınlığa.Rabia'nın biz kadınlara verdiği misal şudur: Rabia kimsesizliğin hem zahiri hem manevi tezahürüdür. Rabia ne bir âlimin karısıydı ne bir peygamber annesiydi ne de bir velinin kızıydı. Rabia hakiki manada kimsesizliğine rağmen Rabbe yürürken kadınların nefsine dizeceği bahaneleri çürütmüş, kim olursan, hangi hâlde olursan, nerede olursan, eğer iştiyakın varsa yaparsın demek istedi bizlere. Takvanın, imanın kadını erkeği yoktur. Her insan kendi bulunduğu yerden Rabbe yürür.
Tekrar okuyacaklarım arasında baş köşeye alındı ...
Okumanızı tavsiye ediyorum
