Yalnız olmayı seviyorum, yalnızlıktan daha samimi ve sıcakkanlı bir arkadaş tanımadım. Dışarı çıkıp insanların arasına karıştığımızda, odamızda olduğumuzdan çok daha yalnız oluruz.
··
189 görüntüleme
asıl yalnız olma durumu insana acı verir. yani yanında olmalarından zevk aldığından insanlardan ayrı kalmak, menkıbelerde adı geçen çileli saatleri beraberinde getirir. ağızlarından çıkan her şeyin seni bunalttığı kişilerden uzak kalmak yalnızlık gibi zor bi fiille özdeşleştirilmemeli bence. düşünen kişinin,düşünce yoksunu ve kendisine ıstırap veren insanlardan uzaklaşıp köşesine çekilmesi ve eline kitabını alarak "kalabalık" şehirlere dalması; yalnızlık kavramını hatrı sayılır bir nimetmiş gibi gösteriyor, insanı bi nevi buna özendiriyor. ama gerçek yalnızlığı bu denli zevkten yoksun olduğunu görünce o şok dalgasından kurtulmak pek kolay olmuyor bence...
bahsettiğin "insana acı veren" durum tek başınalık olsa gerek diye düşünüyorum.
Aslinda bir turlu mutlu olamamak demeliyim. İnsan hayatinin doruk noktasında mutlülü
Mutluluğa ulaşmak var . cenneti neden iştıyorüz mesela. Ve cevrende de kimse olmayınca kendi kendini mutlu etmek zorlasiyo
mutluluğun insan ilişkilerinden doğduğunu düşünmek ne denli doğru bilemiyorum.
insan ilişkilerinden değil, insansızlıktan mutluluk daha doğrusu mutsuzluk doğar diye düşünüyorum
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.