Bu dünya ona göre dünya değil; bu hayat ona göre hayat...
~~~ şu kötü dünyadaki gerçeği ve bir adamın acılarını, çektiklerini. Hiçbiriniz bilmiyorsunuz~~~
İlk olarak 1930'da basılan "Döşeğimde Ölürken" Amerikan Edebiyatının en ünlü ve en iyi yazarlardan biri olarak kabul edilen Nobel Edebiyat Ödüllü yazar 
William Faulkner 'ın yapı, üslup ve yaşananlar açısından Amerikan kurgusunun en etkili romanlarından biri olarak da görülmektedir.
Ölüm döşeğinde olan Addie'nin kendisi ve etrafındaki diğerleri ile dahil olan aile üyelerinin her biri tarafından sırayla anlatılan romanın ruh hali, kara komediden en derin acımalara kadar uzanan bir roman olup, merhum annelerini toprağa vermek için Mississippi kırsalındaki yakındaki bir kasabaya giden Bundren ailesinin ilerleyişini anlatan birçok anlatı sesinin harmanlandığı kitapta bölge içindeki durum ve sorunlara da yine değinir yazar. Ailenin her üyesinin kendi öncelikleri ve gizli amaçları vardır ve roman, onlar seyahat ederken aralarındaki çatışmaları, oluşturdukları işlevsiz birimi, hedeflerine ulaşma yolunu anlatır...
Günahı kelimeler olarak görenlerin gözünde kurtuluş da kelimelerdir yalnızca, günah, Tanrı, çekilen acılar üzerine cümleler manidar olup, bir şey yeni, sert, parlak olduğu zaman yalnızca tehlikesiz olmaktan biraz daha iyi bir yönü olmalıdır, çünkü tehlikesiz şeyler yalnız insanların uzun sürelerdir yapagelip sivri köşelerini yumuşattıkları şeylerdir, zira çetin iştir bu memlekette yaşamak, alınterini topraktan süpürülüp gitmiş, terle sularken, dengede durmaz hiçbir şey, Dengeyi sağlamak istiyorsan eğer, once bizim, onların... Denge, manidar, dengede durmak daha da... Düşünmek... İşkenceye maruz kalmak gibidir... yaşamak da talihlilik değildir, özellikle o bölgenin kaderinde, "yaşamak" başka manidar...
Bu tarzda okuduğum 3.kitap ilk 
Gabriel Garcia Marquez den 
Yaprak Fırtınası nı hatırlarken okurken, sonrasında okuduğum 
Carlos Fuentes in duygu yüklü eleştirel kitabı bu tarzdaki en güzeli bence hala en sevdiğim 
Artemio Cruz'un Ölümü dür, Faulkner tarzı beni hep zorluyor, aslında en çok bu kitabını severim diye başlamıştım ki olmadı, yine Fuentes ten vazgeçemedim, duygu geçişleri efsane kitap bence:)))
~~~Yeryüzüne gelmemiz için iki kişi gerekiyor, ölmek içinse bir kişi yeter~~~
·
3 artı 1'leme
·172 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.