“Geçen sefer ne oldu?” diye bağırdı Kaladin. “Öğrendim! Tekrar bir aptal olmayacağım!”
Bu onu eziyormuş gibi geliyordu. Sadeas’ın ihaneti, kendi yorgunluğu, o kadar çok kişinin ölümü. Bir an için yine oradaydı; Amaram’ın hareketli üssünde dizlerinin üstüne çökmüş, arkadaşlarının en sonuncusunun da katledilişini izliyordu; onları kurtarabilmek için çok zayıf ve yaralıydı.
Titreyen bir elini alnına uzatarak oradaki terle ıslanmış damgayı hissetti. “Sana hiçbir borcum yok, Kholin.”
Ve babasının sesi fısıldayarak cevap veriyordu. Birileri başlamak zorunda, oğlum. Birileri öne çıkmalı ve doğru olan şeyi, doğru olduğu için yapmak zorunda. Eğer kimse başlamazsa, o zaman diğerleri de onu takip edemez.
Dalinar Kaladin’in adamlarına yardım etmek için gelmiş, o okçulara saldırarak Köprü Dört’ü kurtarmıştı.
Açıkgözler yaşamı umursamıyor, demişti Lirin. O yüzden de ben umursamak zorundayım. O yüzden de biz umursamak zorundayız.
O yüzden de sen umursamak zorundasın...
Ölümden önce yaşam.
Çok sık başarısız oldum. Yere devrildim ve ayaklar altında ezildim.
Zayıflıktan önce güç.
Bu arkadaşlarımı götürdüğüm şey ölüm olur...
Hedeften önce yolculuk... Ölüm ve doğru olan şey.
Sayfa 746 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.