Son 20 sayfa tamamen koptum ve asla dikkatimi veremedim. Olay örgüsü yoktu uyumsuzdu hatta paragraflar arasında bile uyumsuzluk vardı. mekanlar kopuk, karakterler kopuk ve çok katmanlı, zamanlar kopuk hatta bir ara jet lag yaşıyormuşum gibi bile geldi. Bi paragrafta bi karakterin hikayesini okurken diğer paragrafta çoktan başka bi zamana başka bi karaktere geçmiş.. matruşka bebekleri gibi birinin içinden öteki çıkıyor. Herneyse Yazar şiirsel bi dil kullanmaya çalışmış ama ne kadar başarılı olmuş tartışılır. Yine de sevdim. Çünkü herşeye rağmen duygular gerçekti. Çünkü herşeye rağmen yaşananlar gerçekti.