Tevhid , eşinin ölmeden önce bıraktığı mektupla Armağan’ın öz kızı olmadığını öğrenir. Bunun üzerine Armağan’ı Paris’e gönderir ve uzun yıllar baba kız ilişkisini mesafeli bir şekilde sürdürürler. Hiçbir şeyden haberi olmayan Armağan bir gün babasının yanına temelli gelir. Tevhid, Armağan’a âşık olur. Evet, üvey kızına.
Ve daha da ileri gider.
Yazarın dilini ne kadar beğendiysem bu kitabının konusunu da o kadar beğenemedim. Kitaptaki her karaktere sinirlenerek sayfaları değiştirdim.
İnsanın üvey kızına âşık olması, ona daha da büyük kötülükler yapması hiçbir sevginin bağışlayamayacağı bir durum. Tevhid de cezasını çekti diye düşünüyorum.
Ayrıca romanın sonunda oturtamadığım yerler vardı. Armağan’ın sevgisi mi, intikamı mı gerçekti?
Yeşilçamın unutulmaz yazarının diğer eserlerine de şans vereceğim tabii.