Çıkış Yok
"Cehennem başkalarıdır" sözü her zaman yanlış anlaşılmıştır. Bunun, herhangi bir insani ilişkinin zehirli olduğu anlamına geldiği ya da insan sevmeyen bir kavram olduğu düşünülmüştür.
Ancak gerçekte kastettiği şey tamamen farklı bir şeydir. Bu cümle, Fransız filozofun 1944 tarihli varoluşçu bir oyunundan geliyor. Jean-Paul Sartre'nin Huis Clos, yani Çıkış Yok adını verdiği oyunda, üç kişi kendilerini tek bir oda (estetik açıdan ortalama bir oturma odası) olan Cehennemde mahsur bulur ve sonunda birbirlerine günahlarını tartışıp itiraf ederler.
Karakterler başlangıçta odanın cehennemi hayal ettikleri ateşli çukura hiç benzemediğini görünce şaşırırlar, ancak asıl amacın "her birimiz diğer ikimize işkenceci gibi davranacağız" olması gerektiğini anlarlar.Sartre şöyle devam eder: İzleyici için, başkalarıyla birlikte geçirilen sonsuzluğun dayanılmaz kaderinden kaçma isteği uyandıran rahatsız edici bir sahne çizin.Karakterlerin hapsedilmesi, fiziksel bekleme odalarının ötesine uzanır: Hücre arkadaşlarının yargıları tarafından tuzağa düşürülürler. Çevremizdeki herkesin dikkatli bakışlarından kaçamadığımız için karakterlerden biri "Cehennem başkalarıdır" diyor.
Varlık ve Hiçlik'te Sartre şöyle der: "Öteki'nin sırf ortaya çıkışıyla, bir nesne hakkında olduğu gibi kendim hakkında da hüküm verme konumuna getirilirim, çünkü Ben Öteki'ne bir nesne olarak görünürüm."
Sartre, insanlarla bir arada yaşamanın ağırlığını, başkalarının bakışının bireyi nasıl yabancılaştırdığını ve ezdiğini, bireyin özgürlüğünü bozan belirli bir varoluş biçimini mükemmel bir şekilde göstermektedir.
.
.
.
Varlık ve Hiçlik
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.