namus belasına gardaş
yatarız zindan bizim
-pablo ve pedro vicario
bu kitap ne?? okurken kafayı fıttırdım, panik ataklar geçirdim, sürmenaj oldum... (abart)
konu cinayet, namus cinayeti. ama çok da mantıklı bir cinayet değil. hani çünkü bu bir suç ve gizli yapılması gerekir değil mi? ama öyle olmuyor.
tüm kasaba katilleri biliyor, onların maktulü öldüreceğini biliyor. işin garibi maktul de öldürüleceğini biliyor. eee bu ne perhiz what is this hm? kimse engellemek için bir şeyler yapmıyor. herkes o kadar vurdumduymaz ki. (bu bana birilerini hatırlattı)
bir de kitabın sonunu bildiğim hâlde (yani yazar en başta cinayeti söylüyor zaten) değişmesini umarak çevirdim tüm sayfaları benim gariban umudu şaka mı?? keşke şaka olsa(m).
VE BÜYÜK BİR SORUNUMUZ VAR
rus romanlarından sonra bu abinin romanlarında geçen isimler de beni zorluyormuş onu fark ettim. gerçekten hiç sevmiyorum böyle isimleri.
neyse ben elmayı seviyorum diye elma da beni sevmek zorunda değil. ne alaka ben de bilmiyorum??
ay bu arada cinayeti öyle ayrıntılı anlatmış öyle ayrıntılı anlatmış ki. yok neymiş bağırsakları çıkmış efenime söyleyeyim böbreği delinmiş, bıçak pankreasına saplanmış??! okurken midem bulanmadı değil hani.
onun dışında ilk defa bu yazarı okuyor olmanın heyecanını yaşadım gerçekten, umarım son olmaz. ve reading slump denen illet vücudumu terk ettiği için de çok bahtiyarım darısı tüm dertlerimin ve toksik insanların beni terk etmesine.
veee vee şu an ankara'da abimin evindeyim. kendine kitaplık almış ve doldurmuş. 3 gün oldu geleli ve 2 kitap bitirdim. gidene dek tüm kitaplığı sömüreceğim evet. tek problem hangisine başlayacağıma karar verene dek vakit bitiyor. bu kararsızlık beni mahvediyor... ama halletces. yine inceleme dışında tüm konulara değindim o yüzden ben gidiyorum. hayırlı sabahlar <3
