Andres Barba’nın okuduğum ilk kitabı Küçük Eller. Notos Kitap’tan çıkan kitabın çevirisini İdil Dündar yapmış. Kapak tasarımı ise Virginia Elena Patrone’ye ait. Kitabın ikinci basımı olur mu bilmiyorum, olursa lütfen 55. sayfadaki yazım hatalarını düzeltin. Barba Herralde Roman Ödülü’nün sahibi imiş. Kitapta yetişkinlerin göremediği, çocukların arasında yaşanan şiddet ve zorbalık son derece gerçek ve yalın bir şekilde anlatılmış. Çocukluğun kırılganlığı ile yan yana gelen şiddet unsurları, acı ve kıskançlık bi’ yerden sonra ortaya çıkan oyunun tekinsizliğine de yol açıyor. Marina, anne ve babasını trafik kazasında kaybeden bir kız çocuğu. Hayatının çok kısa bir dönemini hastanede psikolog gözetiminde geçiriyor. Ardından da yetimhaneye gidiyor. Bir oyuncak bebek ile. Oyuncak bebek aslında Marina’nın evi ve kendisi oluyor. Hastaneden ayrılırken duygularının dışa vurumunun işeme üzerinden anlatılması beni çok etkiledi. Sanırım kitabın beni vuran yeri de bu oldu. Metaforları bazen öyle dolu ki “tam olarak ne dedi şimdi burada?” dediğim yerler de oldu. Kitap çocuk dünyasına bambaşka bir yerden baktığı için benim için oldukça kıymetli. Gergin ve gri bir kitap. Sarsıcı bir kitap olduğunu söyleyememekle birlikte rahatsız edici olduğunu söyleyebilirim.

Küçük EllerAndrés Barba · Notos Kitap · 2021105 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Öykü Ağtaş