Koşarak kaçtığım hep
Kendimmişim meğer
İncinmez sandığım
Her yanımda kocaman keder
Yollarım dikenli, taşlı, ellerimde
Fotoğrafın, yüzünde aynı gülümseme
Sormadım neden sonumuz geldi böyle
Çok yazık
Kollarım yuvan, sarardı gökyüzünde
Yıldızım ağlarsan düşer ellerine
Korkmadım karanlığınla yüzleşmeye
Parladım
Belki gelip geçerken
Belki yol üstündeyken
Bir kez uğrasan yeter
Her şey yolundaymış, peki
Bu yalnızlık neden?
Belki gitmek zorundaydın fakat
Bu dünyaya bedel
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.