Gerçek her zaman bir kuyunun dibinde değildir. Aslında, daha önemli bilgilere bakınca, onun hep yüzeyde olduğuna inanıyorum. Biz onu vadilerin derinliklerinde ararken, o dağların doruklarında durmaktadır. Bu yanılgının kaynağını, en iyi, gök cisimlerini izleyerek buluruz. Bir yıldıza şöyle bir bakmak, gözucuyla, ışığı
retinanın kenarlarına (kenarları, hafif ışıklara karşı, ortasından daha duyarlıdır) değecek şekilde bakmak, o yıldızı
daha berrak görmek demektir, parlaklığını iyice hissetmek demektir; bakışlarımızı tümüyle onun üzerine çevirdiğimiz zaman ışığı donuklaşır. Aslında bu durumda göze daha fazla ışık gelir; ama ilkinde çok daha incelikli bir kavrayış çıkar ortaya. Gereksiz derinlik, düşünceyi bulandırır, zayıflatır; gözlerimizi ayırmadan bakarsak, Çobanyıldızı bile gökyüzünden silinip görünmez olur.
Sayfa 103Kitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.