Kendilerini keşfedememiş, huzura erişememiş ve anlamı içlerinde değil de dışarıda arayan insanlar hep birbirlerinin yerinde olmak isterler. Gözleri hep diğerlerindedir onların. Daima bir arayış içinde oldukları için bir türlü bulundukları yere ait hissedemezler. Neye ihtiyaçları varsa, ona sahip olduğunu düşündükleri kişilere imrenir, onların varlığını gözlerinde büyüterek, sahip oldukları meziyetleri ve dolayısıyla da kendilerini küçümserler. Kendilerinde olmadığını düşündükleri o şey her ne ise, onun yokluğu büyüdükçe büyür, kendilerine ait olanlarsa küçüldükçe küçülür. Bu durumda yokluk varlığı eze eze yener ve mekan görünmez hale gelir. Kendi bulunduğu yeri elinde olmayanın yokluğuyla görünmez hale gelir. Kendi bulunduğu yeri elinde olmayanın yokluğuyla görünmez kılan insanların yaşadığı yer artık zihinledindeki derin boşluktur.
Sayfa 154 - Nemesis KitapKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.