Bu kitabını bitirdikten sonra anladım ki yazarımız çok keskin bir dile sahip ve okurun sinir uçlarıyla oynamayı seven konuları yazmayı tercih ediyor. Kitap keskin bir şekilde ikiye ayrılıyor diyebiliriz. Öğretim görevlisi 50’li yaşlardaki David bir öğrencisi ile birlikte oluyor ve bu olaydan sonra her şeyini kaybetmeye başlıyor. Kızı Lucy’nin yanına bir çiftliğe taşınıyor ve esas hikaye bundan sonra başlıyor diyebiliriz. Utanç duygusunun tüm katmanlarına şahit oluyoruz. İstismar, cinsiyet eşitsizliği, hayvan hakları gibi konularda okuru rahatsız edecek ayrıntılı metinler var. Her şeye rağmen stilini çok sevdiğim bir yazar.
