Kitabın kısaca konusu annesinin hapis cezası yüzünden hapishanede büyümek zorunda kalan Barış'ın tahliye olan kendisinden yaşça büyük arkadaşı İnci'ye yazdığı karşılıksız mektuplardan oluşuyor çünkü çoğu mektup İnci'ye ulaşamıyor.Bu kitap bazı şeylerin kıymetini daha iyi anlamamızı sağlıyor en çok da özgürlüğün...Kitaptan içimi burkan cümleler şu oldu. "Güneşin batışı çok güzel olurmuş, öyle mi? Ben hiç görmedim batışını.Doğuşunu da görmedim."
"Hani bir kere taş atmıştım bir kuşa. Küserler sonra demiştin sen. Küstüler mi dersin? Ama bir daha hiç taş atmadım ki!" Keşke her çocuk eşit, özgür şartlar altında yaşayabilse,herkes o küçücük çocuk gibi merhametli,düşünceli olabilse.
