Şiir kitabı değil de bir ağıt gibiydi. İçinde ayrılığa dair satırlar olmasa da adamın hayatını bildiğimden ve ölüye yazılmış bir kitap olduğundan öyle hissettirdi bana. Eşi ve iki çocuğunu kaybeden bir babanın ağzından yazılmış mısralar beni çok etkiledi. Böyle güzel bir babanın ailesinden erken ayrılığı içler acısı... Okuması bir saat bile sürmedi. Acılı bir gülümseme eşliğinde aktı gitti. Bir puanı da sayfa 39' da bulunan " Zira ancak sevendir ki dövebilir." kısmından kırdım. Bu kısmı da geçmişinde çocuğuyla arasında geçen bir sürtüşmede yaptığı şey için kendini avuttuğunu düşünerek yok sayıyorum. Okuyun, okutun.
