Yazarın mükemmel kullandığı türkçe ile başlamak istiyorum.Bu kitap aynı zamanda size türkçeyi hatırlatacak ve daha çok benimsetecektir. Kitabın konusu aslında başlıkta yazdığı gibi. İnsanın bıkkınlıklarını,serzenişlerini,mücadelesini güzel betimlemelerle dile getirir.Aslında bunu tek cümle ile açıklamıştır yazar. ‘Ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürdüm.’ Hastahane bahçelerinden bahsettiği kısımda insanın içinde yaşadığı buhranı ve insan psikolojisinin ve karakterin verdiği tepkiler çok enteresandır. ‘İçimde garip bir karıncalanma halinde bir takım iniltiler,mırıltılar,şekilsiz gölgeler…’ Hüzün verir hastahane bahçeleri tarifi değişik bir ortamdır.Mânâsını çözemeyen yazarımız bizede o hissiyatı aşılar. Aslında karakterin bir takım mazoşist halleri gözümüze soka soka kitapta geçsede kimi zaman ‘ince bir sızı’ gibi bahsedip bir anda konu değişimi sizi romanın içine dahada sürükler. Roman beni her kısmında ayrı etkiledi fakat yazarın belki de ismini değiştirme şansı olsa yapacağı isimde bu kitap için ‘Izdırap’ olurdu diyebilirim. Sevdiği kıza duyduğu aşktan söz etmek gerekirse tek kelime ile söz edicem. “ÜMİT” “Ümit etmemenin rahatlığından başka barınacak ruhî bir köşem kalmadı” diyor.Zaten daha ne diyebilir ki. Romanın sonunda artık yazarda sinirleniyor diye düşündüm.Nedendir bilmiyorum ama sanırım bu cümle düşüncemde etkili oldu; ‘Büyük bir hastalık geçirmeyenler,her şeyi anladıklarını iddia edemezler.’ Sona gelirsek bu romanın ana fikri; Izdırap=Sevinç *ıstırap Izdırabın ilacı ızdıraptır. İyi okumalar..

Dokuzuncu Hariciye KoğuşuPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 2023102,5bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

86 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Oğulcan Deniz