Pazar günü benim için haftanın en kötü günüydü. Sürekli eğlenmek isteyen bir çocuktum ve o zamanlar bunu Aston'da bulmak pek mümkün değildi. Sadece gri bir gökyüzü, köşebaşı barları ve seri üretim bantlarında hayvanlar gibi çalışan hasta yüzlü insanlar vardı. Gerçi işçi sınıfı gururu hüküm sürüyordu. Hatta insanlar evlerinin dışını, lanet olası Windsor Şatosu'nda yaşadıklarını hissettirsin diye sahte briketle kaplarlardı. Tek eksikleri evlerinin çevresindeki hendekler ve asma köprülerdi. Evlerin çoğu tıpkı bizimki gibi sıra hâlindeydi, yani taş cephenin bittiği yerde çakıl taşı kaplı duvarlar başlardı. Çok kötü görünürdü.
Sayfa 24 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.