Çünkü zamana ve onun yıkıcı gücüne karşı koyan bellektir ve bu sürekli hareketin içinde sonsuzluğun büründüğü şekil gibi bir şeydir.
Ve hepimiz (bilincimiz, duygularımız, zorlu yaşam deneyimimiz) yıllar geçtikçe değişirken ve tenimiz, kırışıklıklarımız bu hareketin kanıtına ve tanığına dönüşürken insanın ta içinde, en karanlık bölgelerinde var olan bir şey dişleri ve tırnaklarıyla çocukluğa ve geçmişe, soya ve toprağa, geleneğe ve rüyalara tutunur; ruhun sonsuzluğunu bir yakarının küçüklüğünde barındırarak bu trajik sürece karşı koyar görünür.
Sayfa 32Kitabı okudu
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.