Deli olmasına izin verildiği sürece mutlu olan bir adam hakkında, deliliği dahilikten ayıran ince çizgiyle ilgili bu kısa öykude Felsefe hocası olan Kovrin'in kendi dehasının sanrılarıyla olan mücadelesi anlatıyor. Anton çehov, çılgınlığa yol alışın ana hatlarını çizerken, esas noktasını büyük olmak için normal olamayacağınız üzerine kuruyor. İronik bir biçimde, adam tedavi edildikten sonra bir tür "sıradanlık hastalığı"na yakalanmış gibi görünüyordu. Kendi benliğinin bir vizyonu olarak gördüğü kara keşiş, onu daha fazla çalışmaya motive eden, ortalama insanların üstünde olmaya çabalayan bu hasta adamın bir yansıması gibiydi. Bir nevi rahatsız zihninin yankılarıydı ama ona iyi geliyordu. Belki de yardıma ihtiyacı yoktu ve mutlu olduğu o haliyle yalnız bırakılmalıydı. Okuyucuya birçok soru sorduran bu eser, size zihinsel dengesizlikleri düşünmenin başka boyutlarını sunuyor : Akıl sağlığı ve mutluluk arasında bir seçim yapacak olsaydınız hangisini tercih ederdiniz? Akıl hastalıklarının tedavisi dehayı öldürür ve sıradanlığı teşvik eder mi? Dahi olmak normal olmamayı mı getirir? Normal olmamak dahiliği mi? Hayal görmek bir hastalık mıdır? Sorular benden ama unutmayın her soru cevaplansın diye sorulmaz ;) Keyifli okumalar :)))