Annesi Edison'u Sevmiyor muydu?
Çocuk sahibi kimselerin "Ama şunu yaparken başka çaremiz yoktu.", "Evet biz de böyle yaptık, ama nedeni şuydu." gibi, kendilerinden, yaşanmış örneklerle sözlerime karşılık vermesi, bana gerçek odağımızdan uzaklaştığımızı düşündürüyor. Her şeyi, her şeyi unutalım; iyi kötü bütün hislerimizi, çocuğumuzla ne yaşandığını, doğru mu yanlış mı yaptığımızı bir kenara koyalım; sadece, sadece, küçük bir çocuğun halini anlamaya çalışalım. Kim nerede çocuklara ve çocukluğa dair ne anlatmaya çalışırsa çalışsın anlattığı şeyi kendi tecrübemizden, kendimiz "en iyisini yapmaya çalışırken" çocuğumuza verdiğimiz olası zarardan, niyetimizin aslında iyi olduğundan bağımsız olarak anlamaya odaklanırsak, belki o zaman içimizdeki "anne-babalık sesini" çocuğumuza uygulamak ve nasıl uyguladığımızı sorgulamak yerine çocuğumuzun sesini duyabilmeye de başlarız. Önemli olan ne benim çocukken ne yaşadığım, ne de sizin çocukken ve sonra çocuklarınızla ne yaşadığınız. "Benim bir odam bile yoktu!" gibi şikâyetleriniz, kurban kesip kesmediğiniz gibi detaylar benim söylemeye çalıştığım şeyle ilgisiz.
Sayfa 241Kitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.