Kitap, yaşlı bir kadının torununa yazdığı ve hiç yollamadığı mektuplardan oluşuyor. Aynı zamanda uzun bir yaşamın anıları ve itirafları da yer alıyor.
Sevdiğim bazı paragraflar: “mutsuzluk genel olarak dişi çizgiyi izler. Bazı kalıtsal anormaller gibi anadan kız evlada geçer. Geçerken de zayıflamaz daha yoğun, daha kalıcı ve derin olur.”
“Yolunu yitirdiğini, şaşırdığını hissettiğin zaman ağaçları düşün, onların büyüme biçimini anımsa. Unutma ki yaprağı gür ama kökü zayıf bir ağaç ilk güçlü rüzgarda devrilir, oysa kökü güçlü ve az yapraklı bir ağaçta can suyu binbir güçlükle dolaşır.”
