Tüm yasaklar halkın iyiliği içindi, insanlar yasaklarına alıştıkça, yeni yeni yasaklar geliyordu. Sonunda konuşmak, sevinmek, üzülmek, düşünmek de yasak olmuştu. Bir süre sonra insanlar kendiliklerinden düşünmez ve konuşmaz olmuştu. Böylesi çok daha rahattı kuşkusuz. Herkes sonsuz bir emniyet içindeydi artık. Korkulacak, ürkülecek hiçbir şey kalmamıştı.