Zemheri bir günün bitiminde
Herkes evinde sobasını yakmış
Dışarıda düşen kar tanelerini izliyor
Birde sokakta titreye titreye
Elindeki mendilleri satmaya çalışan bir çocuk
Durmadan titriyor
Ona eşlik eden sadece sahipsiz köpekler
Onu izleyenler ise sadece hızlıca evine koşan insanlar
Kimse ondan bir şey almıyor
Elleri bomboş
Gelen geçen sadece üzülüyor ama el uzatan yok
Yere yığıldı ve artık karlar üstüne örtüyordu
İmdadına yetişen olmadı
Umursamadı kimse onu
Uzaktan annesini gördü uzattı kollarını
Sarılmak istedi sarılamadı
Kalkamadı takati yoktu
Ağlayamıyordu bile sadece uzaklara dalıyordu
İnsanların canavarlaştığını görüyordu sadece...