Günden Kalanlar'ı ikinci okuyuşum. İlki sanırım yazar nobel edebiyat ödülünü aldıktan hemen sonraydı. O zaman kitabı o kadar çok sevmiştim ki geçen sürede kitabı özlemeye başladım, hani burnumda tüttü derler ya öyle.
Bu ikinci okuyuşumda da büyük haz aldım ve yine kitabın sonunda belli belirsiz ince bir sızı kaldı yüreğimde.
Yazarla bu kitabıyla tanışmış, sonrasında Uzak Tepeler ve Avunamayanlar'ı okumuştum. Avunamayanlar'a bayılmıştım.
Bu üç kitabın üçü de birbirinden öylesine farklı ki, sanki herbirini başka biri yazmış. Bu yönüyle Ishiguro'nun çok özel bir yazar olduğunu düşünüyorum.
Sağlıkla ve kitaplarla kalın...