…, kafesine aşık kuşlar, uçmayı unutur,… Özgürlük de sınırları olmayan, densiz, ayarsız bir kafesti. Gitmemem gereken yerlere yerlere gitmiş, içmemem gereken suları içmişim. Konmamam gereken pervazlarda ne çok vakit geçirmişim. Halbuki salt uçmak değilmiş yeterli olan. Nereye uçtuğun, nereye koyduğun, kimlere dokunduğunmuş. Bilmemişim kafesim daha zehirli, daha derinmiş. Ucu bucağı olmayanın sınırları görünmeyenin cezası da ağır oluyormuş…
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.