Başlarda insan bunu yaparken yaptığının bilincinde oluyor bunu durdurmaya çalışabilir hatta erken safhalarda durdurabilir de.
Fakat zamanla kaçınılmaz bir kader gibi bu durum alışkanlık haline dönüşür. Dışarıdan uyarılmadan, ikaz edilmeden insan bunun farkına varamaz. Bu uyarıcı bazen bir sevgili olur, bazen bir aile büyüğü, bazen bir müzik, bir hatıra, bir acı, bir damla gözyaşı olur bazen. Uyarılırsınız.
Fakat benlik öylesine alışmıştır ki hayatta güzel giden ne varsa içine etmeye, öylesine kaderiniz olmuştur ki bu artık değiştiremezsiniz. Değiştirmek istersiniz bununla ilgili çaba da gösterirsiniz ama bunlar hep kısa süreli çabalar olarak kalır.