... "Travmasız çocukluk var mı ki?" Alp o gün imza gününde en arka sırada sıkılmış tavırlarıyla dikkatini çekmişti yazar Zeynep hanımın, her bir imzadan sonra ona bakmadan duramıyordu. Sıra ona geldiğinde öğrendi, aslında arkadaşı Emir için imza almaya geldiğini. "Epey beklediniz, sıkıldığınızı gördüm." dediğinde söylemişti aslında Alp görülmenin güzel olduğunu... Böyle başlamıştı hikayeleri daha sonra karşılaştıkları mekanda oturup numaralarını almalarıyla devam etti. Her geçen gün daha çok bir şeyler paylaştılar kendilerinden, ilişki içinde buldular kendilerini.Çok kayıplar vermişti Zeynep. Alp'in de vardı kayıpları. Her şey bu kadar güzel giderken bir gün Alp'in ablası aradı Zeynep'i. O görüşmeden ayrıldığında dünyası başına yıkılmıştı Zeynep'in. "Neden" dedi hep neden... Herkesin çocukluğunda travma/lar var, bu zamandaki bizi yapanda onlar bir bakıma. Bazısı olumsuz izler bırakırken bazıları olumlu izler de yaratabilir bizde;aynı yaraları alsakta aynı tepkileri vermiyoruz. Bu yüzden çocukluk deyip geçtiğimiz dönem aslında hayatımızın en temel kısmı. Aslında kitapçıda rastgelip dikkatimi çekmişti Annem Beni Görsün kitabı bu kadarını düşünmemiştim, beni etkiledi diyebilirim. Çünkü böyle bir olay beklemiyordum doğrusu. Bu yüzden inceleme hakkettiğini düşündüm, çok spoiler vermek istemiyorum ama okumanızı tavsiye ederim. Okurken yanınıza portakal alabilirsiniz çünkü bol bol kokacak :)

Annem Beni GörsünFiliz Aygündüz · Doğan Kitap · 202157 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esengül.