26 Nisan.
Milyonuncu keredir yola çıkıyorum yaşantının gerçekliğiyle karşılaşmak ve ruhumun nalbantında soyumun yaratılmamış vicdanını dövmek için.
27 Nisan.
Yaşlı baba, yaşlı zanaatkâr, şimdi ve her zaman yardımcı ol bana.
Romanın bu son satırları Stephen'ın hayatının geri kalanında bir sanatçı olma hedefini ilan eder. "Ruhumun demircisi" ifadesi, bireysel bilinci tüm çalışmalarının temeli olan bir sanatçı olmak için çabaladığını gösterir. "Irkımın yaratılmamış vicdanı" referansı, içine doğduğu toplum için bir ses ve vicdan yaratmak üzere bireysel sesini kullanan bir sanatçı olmak için çabaladığını ima ediyor. Son günlük girişi, "yaşlı baba" ve "yaşlı zanaatkâr" göndermeleriyle Stephen'ın iki yönlü misyonunu pekiştirir. Geçmişine olan borcunu kabul etmek için "yaşlı babasına" -ki bu Simon Dedalus ya da İrlanda'nın kendisi olarak okunabilir- başvurur. Bir sanatçı olarak rolünü vurgulamak için "yaşlı zanaatkârı"- adaşı, antik mitolojideki usta zanaatkâr Daedalus'u - çağırır. Stephen sanatı aracılığıyla bireyselliğini kullanarak toplumu için bir vicdan yaratacaktır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.