Varoluş üzerine.
Hayata ve diğer insanlara tahammül edemem. Gerçeklerle yüz yüze gelemem. Güneş bile umudumu kırar ve moralimi bozar. Sadece geceleyin, tümüyle yalnızken, içime kapanmışken, unutulmuş ve kaybolmuşken, gerçek ve yararlı hiçbir şeyle bağlantım kalmamışsa, ancak o zaman kendimi bulur ve huzurlu hissederim.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.