·
Puan vermedi
Ben, Hasan Ali Toptaş’ın kalemini genel olarak beğensem de kurgularının karman çorman olmasını maalesef hiç beğenemiyorum. Karman çormandan kastım belki de ben anlayamıyorumdur ama çoğu kitabının ortasından sonra hangi karakteri anlattığını, bizim hangi karakteri okuduğumuzu anlayamıyorum. Bu zamana kadar okuduğum çoğu kitabında baş karakterlerin benzer ruh karmaşasını yaşamasını da hiç sevmiyorum. Sanki sürekli aynı karakterin başından geçen farklı olayları okuyor gibiyiz ama yine de kaleminin güzelliği bazı şeyleri tolere ettiriyor ama ne anlattığını kaybettiğiniz yerde güzel başladığınız hikayenin de bir anlamı olmuyor. Yine de bu kitabını da çok sevdim. Özellikle geçmişteki anadolu halkının aileye bakış açısını çok çıplak bir şekilde anlatmış bence. Kaleminin benzetmeleri çok güzel, çok yerinde. Çok farklı bir bakış açısı gerçekten. Buram buram yetenek koksa da dediğim gibi bütün karakterleri aynı kişi gibi. Dahası benim yine rahatsız olduğum bir konuda şu: eğer bir çocuğun bakış açısından bir şeyler okuyorsak düşünceler bir çocuğa benzemeli, günümüzde edebiyatla oldukça içli dışlı, felsefeci, 40 yaşındaki bir adama değil. Ya da eski zamanlardan kalma bir dedeyi okuyorsak dede o zamanın yapısını taşımalı bizim modern insanımızın yapacağı düşüneceği şeyleri düşündüğünü söylemek bütün kitabın gerçekliğini yitirmesine neden oluyor bu da roman okuyor gibi değil de bir deneme-öykü karışımı bir şey okuyormuşum gibi hissetmeme neden oluyor. Belki de bütün bu eleştirdiğim ve rahatsız ettiğini söylediğim şeyler yazarımızın kaleminde beğendiği ve severek eklediği şeylerdir bilemiyorum. Bu kitabı eleştirirken bir yandan da ne haddime gibi düşünsem de şahsen fikrimi belirtmek istedim. Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ederim. 
Hasan Ali Toptaş
·
1 artı 1'leme
·67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.