Nitelikli sarkazm
Kendimi modern romancıların hayallerinde yaratılan emniyet görevlilerinden, yöntemlerini Edgar Poe'nun ya da Conan Doyle'un romanlarını okuyarak öğrenen polis memurlarından daha aşağılık, zekâ açısından daha düşük seviyede buluyordum. Ah! Sizi gidi edebiyatçı memurlar... kum üstündeki ayak iziyle, duvarda bir el iziyle, aptallıkta zirveye ulaşanlar! "Sana diyorum, Frédéric Larsan, edebiyatçı ajan, sana!.. Conan Doyle'u çok fazla okudun, azizim!.. Sherlock Holmes, kitaplarındakilerden de daha büyük saçmalıklar yaptıracak sana... Bu saçmalıklarla bir suçsuzu tutuklatacaksın.. Conan Doyle'un yöntemiyle, sorgu yargıcını, emniyet müdürünü, herkesi inandırdın... Son bir kanıt daha bekliyorsun!.. Son bir tane!.. Peki ilk kanıt ne, seni zavallı!.. 'Hislerinizin size gösterdiği şeyler kanıt olamaz...' Ben de 'hassas izler' üzerine eğildim, ama sadece aklımın çizdiği çemberin içine girmelerini istediğim için. Ah! Bu çember çoğu zaman öyle küçüldü, öyle küçüldü ki... Ama ne kadar küçülse de uçsuz bucaksızdı, 'çünkü sadece hakikati içine alıyordu'... Evet, evet, hassas izler bana ancak hizmet ettiler, yemin ederim buna... hiç efendilik yapmadılar... Beni şu tuhaf şeye, gözleri olmayan bir adamdan, daha doğrusu iyi görmeyen bir adamdan daha korkunç bir şeye çevirmediler! Ey Frédéric Larsan, işte bundan dolayı senin hatanın ve hayvanca düşüncenin üstesinden geleceğim!"
Sayfa 168Kitabı okudu
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.