Utanmanın kaynağı ikidir: Kültür ve vicdan... Tüm insanlar dünyaya gelirken, kafa ve yüreklerinde bir iç mahkeme ile birlikte gelirler. Bunun adına vicdan denir. Ancak yıllar geçtikten sonra, vicdan sınıflara ayrılmaya başlar... Kendiliğinden benzemezlikler belirir. Çünkü akil, vicdanın işlemesine taş koymaya
başlar. Akıl öncelikli görevinin, çıkar hesapları yapmak olduğunu sanır, vicdanın ışığını karartır. İşlemeyen vicdan, paslanmaya başlar!"
Sayfa 104Kitabı okudu
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.