Gün batarken renkler, kokular, insan yüzleri birbirine karışıp, sözcüklerini bulamamış bir şiir olarak içine akıyordu. Hayatla arasında kurulan bu akıcı, körpe ilişkiyi herkesten saklı tutmak istiyordu. Şiir sanki bu saklılıktan, bu utançtan doğuyordu.