Yakup Kadri Karaosmanoğlu bu eseri yazarken kendi anılarına çokça başvurup kendi subjektif gerçekliğini anlatmıştır. Yazar, romanda milli mücadele dönemini ve o dönemin aydınlarıyla Anadolu halkının yaşayış farkını tarihsel gerçekliğe dayanarak anlatmıştır. Kitabın 3. kısmı Türk edebiyatının ilk ütopya örneği olmasıyla önem kazanır, Yakup Kadri 3. kısımda cumhuriyetin getirilerini ve cumhuriyetle gelişen hayalindeki Ankara'yı yansıtmıştır fakat kitabının öz sözünde de itiraf etmek zorunda kalır ki bu beklentileri büyük ölçüde gerçekleşmemekle beraber eski milli mücadele ruhu da kaybedilmeye yüz tutmuştur. Atatürk'ün onun tahmin ettiğinden erken vefat ettiğini de üzüntüyle belirtir yazar.
Ben bu kitabın maalesef roman olarak pek başarılı olduğunu düşünmüyorum, zira bence Yakup Kadri'nin de böyle bir edebi amacı yoktu gibi görünüyor. Karakterler Tanzimat Dönemi'nde olduğu gibi toplumun belli bir kısmını kolayca gösterebilmek için oluşturulmuş prototiplerden ibaret, belki bir tek Selma Hanım'ı karakter gelişiminden dolayı bundan ayırabiliriz. Selma Hanım bence örnek bir cumhuriyet hanımı olarak yazılması amaçlanmış bir karakter olarak iyi iş çıkarmış, yazar kadınların çalışmasının önemini onun aracılığıyla dile getirmiş. Neşet Sabit karakteri ise romanda Yakup Kadri'nin direkt olarak kendisini yansıtıyor ve ayrıca romanda değişime uğramayan tek kişi, milli mücadele ruhu asla sönmeyen ve milli emeller için çalışan idealist biri.
Bana göre Ankara'yı bir roman okumak beklentisiyle okursanız beğenemeyeceksiniz çünkü roman özelliklerini pek fazla gördüğümüz bir roman değil. Birinci kısımda Anadolu'nun milli mücadele halleri anlatılırken İkinci kısımda aydınların Anadolu'ya karşı geliştirdiği vurdumduymaz halleri ve Batı özentilikleri eleştiriliyor, üçüncü bölüm de bahsettiğim gibi yazarın bir idealizmi. Bunların dışında dönemi anlamak için okunabilecek iyi bir kitap olsa da ütopya kısmına bir eleştiri bırakmadan geçemeyeceğim: tüm kitap boyunca halkla bir olmamız gerektiğini vurgulayan Yakup Kadri'nin üçüncü kısımda köylülere bakış açısı ve bir ütopyada bile onları aydınlarla aynı seviyeye koymayışı nasıl bir ikiliktir?
