Aile büyükleri nasıldır, iyice yaş alınca, hayata dair en mükemmel olma iddisının, gercekdışı oluşu gerçeğiyle yüzleşince aldıkları hâl ne güzeldir.
Yüzlerinde yorgun bir ifade, gözlerinde beliren şefkat ne güzeldir. Hoş benim aile büyüklerimden sadece ikisi böyle idi. Ama tadına doyulmaz sohbetlere şahit ederler insanı. Bilgelik vardır her tavırda.
Epiktetos bu kitabında aynı bilgelik ile anlatıyor, genellemelerin nasıl hatalı olduğunu, insanın nasıl kendi kendine cehennemi yarattığını.
Neyse benim için ilk temas, gayet keyifli idi. Bundan sonra fırsat buldukça tekrar dinlenesi. Bilimsel gelişmelere rağmen insanın hâlâ ilkel insan formatının dışına çıkamıyor oluşu şaşırtıcı.
Ben sesli kitap olarak dinledim, zihin açıcı idi...
