Zweig'in kitaplarının bana hitap etmeme ihtimalinin artık olmayacağını okuduğum bu 4. kitapla birlikte anlamış oldum. Başlarda diğerlerine göre daha sıradan bir kitap gibi geldi ama sonlara doğru kelimelerin etkisi daha bir artıyor ve bu düşünceden vazgeçiriyor insanı. Diğer okuduğum kitaplarında olduğu gibi bunda da ortak bir çok yanımız var. O hislerin dile getirilişi bir nevi kendimize yapılan itiraf gibi. Çok güzeldi.
