Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara
Sana doğru uzanan çaresiz ellerimi..
Şu satırları kaç defa tekrarladım içimden bilmiyorum..
Nasıl yazdın üstadım..Bu aşk neler hissettirdi de sana böyle mısralar döküldü kalbinden..
O kadar çok altını çizdiğim, kendimi bulduğum cümleler var ki. Şu kısacık kitap böyle derin hissettiriyorsa daha uzun bir kitap olsaydı herhalde ağlamaktan harap olurdum.
"Açma pencereni ,perdeleri çek:
Monna Rosa ,seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek..
Anla Monna Rosa ,ben öteliyim."
Okurken nasıl hissettiğimi cümlelere dökemeyeceğim kadar çaresiz bıraktın üstad :(
Rahmet olsun sana binlerce rahmet..