Ağlıyorum, ağlamaktan gözlerim acıyor. Kitaba başladığımdan beri ağlıyorum. Ama ağladıkçada rahatlıyorum.
Hiç bu yönden bakmamıştım ben bu kıssaya... Masal gibi gelirdi...
Kendimi Hacer'in yerine koyuyorum... Allah'ım ne büyük teslimiyet... Ben kitabı okurken -Allah affetsin- kaç kere isyana geldim...
Ben imtahanı sadece Hacer'in sanırdım asıl Hacer, İbrahim'in imtihanıymış... Halil olabilmek öyle kolay değilmiş... Allah'a dost olabilmek sevdiklerinle sınanmakmış meğer...
Ah Kudüs, hasret çekenlerin beldersi...
Yakup Yusuf'a, İbrahim İsmail'e hasret kalır sende...
Gözü yaşlı, gözü ufuklarda olan sendedir...
