Bu Sezgin Kaymaz'ın okuduğum ikinci kitabı,Kün ile tanıştım Zindankale ile devam ediyorum,kitaplarına çok ürkütücü bir giriş yapıyor,daha sonra hikaye eğlenceli ara ara komik bir hal alıyor karekterler gereksiz ayrıntılar içinde boğuluyorlar,konu sayfalarca çay demleme,kahvaltı yapma,konuyla ilgili olmayan diyaloglar içinde kaybolup gidiyor. Kitap bir şekilde sizi hep içine çekiyor ve inanılmaz tesadüfler sonucu olay en başa çok zekice bağlanıyor.Yazdıkları bir baş yapıt olmasa da kendine özgü okunası bir tarafı var ben Sezgin Kaymaz okumaya devam edeceğim...