Yani insanı hep yarım görüyoruz.Ya onu seviyoruz,birinci realitesi içinde;ya nefret ediyoruz ondan,ikinci realitesi içinde.Fakat nefretimiz esas.Çünkü onun birinci realitesini kendi hayalimiz sanıyoruz ve aşkta hayal kırıklığına uğrayınca,bunun,hakikatte,ikinci realiteye çarpan birincinin kırıklığı olduğunu anlamıyoruz.
Sayfa 370Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.