Fatma Aliye’den okuduğum üçüncü eser ve beni her okuyuşumda kendisine daha da hayran bırakıyor. Refet’i de çok sevmiştim ve bu eserinin bir kısmında Refet’in sözü geçmesi beni çok mutlu etti. Bedia çocukluğundan beri musikiye ve enstrümanlara ilgili bir kızdır (Babası da aynı şekilde) ve bu ilgi ve yeteneğini o yaşlardan itibaren babasının da verdiği destekle ilerleterek herkesin imrendiği, hayranlık duyduğu bir Udi olmuştur. Ailesi ve çevresi tarafından çok sevilen ve el üstünde tutulan Bedia için yıllar sonra evlilik vakti gelir. Çünkü babası Nazmi bey hastalanır ve kızının mürüvvetini görmek ister. Bu harikulade başlayan hikaye, maalesef Bedia’nın evliliği ile tam tersine dönmeye başlar ve severek evlendiği Mail, Bedia’yı dayanılmaz acılara, ihanetlere, kederlere mahküm eder. Beni en çok etkileyen ise Bedia’nın bu ihaneti öğrenme şekliydi Bir kadının kaldıramayacağı ne kadar şey varsa yaşadı kadıncağız. Bu ihaneti kaldıramayan Bedia kocasını terk ederek abisinin yanına yerleşir. Yolun sonunda İstanbul’a yerleşen ve çeşitli sebeplerle (ayrıntı spoiler olurdu yazmak istemedim) yeğeni Mihriban ve emektar yardımcıları Rüstemi yanına alan Bedia, tek başına ayakta kalmaya, para kazanmaya mecbur olur. Bunu nasıl yapar dersiniz. Tabi ki uduyla. Küçüklüğünden beri can yoldaşı, sırdaşı, udu, şimdi ona ekmek kapısı olur. Bir kadının maddi özgürlüğünün ne kadar önemli olduğunu bir kez daha yüzümüze çarpan Fatma Aliye’yi minnetle anıyorum. Böyle yazarlarımız olduğu için ne kadar şanslıyız. Mutlaka okuyunuz.

UdiFatma Aliye Hanım · İş Bankası Kültür Yayınları · 2022788 okunma

·

1 artı 1'leme

·

808 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba